Birkaç Hoş Sadâ

Mutfağa gidiyordum yeni kaynattığım meyve suyunun mis mis kokusu; salona gidiyordum çiçek çiçek kokular... سبحان الله dedim. Meyvelerin de çiçeklerin de yeşili, pembesi, kırmızısı, beyazı... renk cümbüşleri... صبغة الله dedim.  Kokular, meyveler, çiçekler, renkler derken yaratılmışlıklarını düşündüm. Ve yaratılmışlığımı... Ben de yoktum, doğdum, yokluğum unutuldu. Ve sen... Sen de yoksun, gün olacak varlığının kalp atışları duyulacak, gün olacak bilinçli bilinçsiz çıkardığın sesler ve gün olacak ağır aksak adımlarının peşine koşar adımlarını koyarak sesini duyuracaksın. Belki yıllar sonra, tutununca/tutulunca hayat denen telaşeye, yokluğunun bahsi bile geçmeyecek. Meyvelerden de, çiçeklerden de güzel bir mucizeye şahitlik etmek bu. Çünkü yaratılmışların en güzelidir insan. Ama ne demiştik, kul olduğun kadar kıymetlisin, kulluğunun farkında olabildiğin kadar değerlisin. Mucizesin sen; mucizevisin her insan gibi... İsterim ki fark edebil ve kulluğunu âli tut her zaman. İsterim k...

Seni çiçeklerimle tanıştırayım mı? Muhtemelen bir gün çiçeklerini koparacağın, dallarını kıracağın, topraklarını dökeceğin çiçekler... Olsun, dökebilirsin. Ben de dökermişim, hatta toprağını yermişim bile, annem öyle anlatırdı. Ben sana toprakla gönlünce oynayabileceğin serbest oyun alanları sunmazsam istediğin kadar dökebilirsin saksılardaki toprakları. Çiçekleri hep yakın periyotlarla, aşağı yukarı aynı zamanlarda suluyorum biliyor musun? Ve ne olursa olsun doğallığı bozulmasın diye vitamin, ilaç falan da vermedim hiç. An an büyüdüklerini gözlemek, gelişimlerini izlemek, kokularını hissetmek öyle güzel ki... سبحان الله .  Allah’ı hatırlatıyorlar. Hele birinin usul usul kıbleye yönelişi var ki, yürek pır pır... Allah’ı anlatıyorlar. Kur’an okurken sesli okuyorum, dinlerken sesli... Onlar da dinlesinler diye. Bazen sesli kitap okuyorum onların yanında. Çünkü onların da duyduğuna, dinlediğine inanıyorum. Hatta geçen gün hafif şarkı, türkü içeren bir video açacaktım, onlar...

Aylar öncesinden sesleniyorum sana çocuğum. Belki de yıllar... Bilmiyorum. Ama eğitimine geleceğini müjdeleyen o haberi bile almadan önce başladığıma inanıyorum.  Ve şimdiden, attığım ve atacağım her adımın, verdiğim ve vereceğim her kararın seni de ilgilendirdiğine... Henüz sahici bir hisle hissedemesem de seni, öyle bir nimetsin ki sen. Elhamdulillah. Öylece de mesuliyetsin, biliyorum. Omzumdaki yükünün ağırlığının farkındayım. Emanetsin. Kutsal bir emanetsin. Sen gelsen de gelmesen de, gelişin yakın da olsa uzak da, ben senin geleceğin evden, senden, geleceğinden sorumluyum şimdiden, biliyorum. Rabbimiz bize nasıl bir yazgı yazmış, nasıl imtihanlar dilemiş bizim için, bilmiyorum.  Ne okursam okuyayım, kitaplarda yazan olmayacak, biliyorum. Hiçbir seminerde anlatılmayacak, ajandalar dolusu maddeler sıralasam prensip diye, kural diye boşa olacak, ne planlarsam planlayayım hiçbiri tutmayacak, biliyorum. Ama senli günlere dair umutlarım dualarımdan. Her duam biraz da ...