Birkaç Hoş Sadâ

Zamanlar önceydi niyetimize imanımızın yarısını tamamlamayı koyduğumuz. Tertemiz kalmak için birlikte yola çıkmaya niyetlenip “Allah için ve Allah’ın istediği gibi olsun” dediğimiz. “Ümmetin bir kalesi daha oldu ey Rabbim.” diye arz edeceğimiz bir evlilik arzuladık en başından. En başından ailelerimizin rızasın ı gözeterek de O’nun rızasını arıyorduk. Hep O’nun rızasını aradık göz ve gönül aydınlığı dualarımızla... “...göz ve gönül aydınlığımız olacak eşler ve zürriyetler bağışla!” Furkan Sûresi - 74.ayet ... “Rabbimiz nasip ederse” dedik; dua dua, umut umut adımladık yolu, tevekkülle... Süreç boyu ucundan tuta tuta yaşadık, kırmızıçizgiyi aşmamaya, sınırı korumaya çalıştık. Korka korka yaklaştık: + “Nasılsınız?” - “Hamd olsun, siz nasılsınız?” Hep hatırımızdaydı nişanın da Allah katında hiçbir hükmünün olmadığı ve birbirimize hâlâ yabancı olduğumuz... Nişanımız olmadan ailemden habersiz ve izinsiz görüşmezdim; nişanlılık sürecimiz boyu görüşmelerimize dikkat ederdik; ...

Hani sevdam vardı benim. Davam vardı. Ümmet coğrafyası kadar büyük dertlerim vardı... Uzun uzun kıyamlarım, derinlerden gözyaşlarım, içten dualarım vardı. Marşlarım, sloganlarım, eylemlerim, yumruklarım vardı. Uzun uzun konuşur, derin derin tartışır, hep koşardım; her daim yetişilmesi gereken bir yerler, birkaç saat uykuyla tamamlanmayı bekleyen işler vardı. “Biz de sizin gibiydik bir zamanlar” diyenlere sitemlerim vardı. “Ben onlar gibi olmayacağım” sözlerim imtihana tabi şimdi, deneniyorum... Davamın, sevdamın küllerini toplamaktan korkuyorum. Direniyorum. Bazen tartışıyorum bazen kavga ediyorum bazen savaşıyorum; kendimle. Bazen kızıyorum, bazen kırılıyorum, bazen acıyorum; kendime. Geçen zamana dönüp baktığımda pişman olacağım nice şeye üzülüyorum. Ben hayat defterinin bu yeni sayfasında gündelik telaşlarla oyalanadururken kurtuluş gemisi kaçacak diye korkuyorum. Okuduğum kitaplarda anlatılmayanları yaşıyorum şimdi. Hayallerim bilinmeze uğurlanmış gibi. Ama...

İç ve dış dünyasını işgal eden her şeye rağmen, hepsinin ötesinde Allah’ı arıyor insan. O’na ihtiyaç duyuyor içinde yaşadığı uçsuz bucaksız boşlukla...  Bazen unutuyor, bazen alda nıyor, bazen o boşluk doldu sanıyor. Bazen yanlış yollarda olduğu için O’na gidemiyor, bazen O’na giden yolu bilmiyor, bazen de yolu bilse adımlayamıyor, bazen de yolda oyalandığından menzile varamıyor. İnsan hep Allah’ı arıyor; bundandır hedeflediğine ulaştığı anlarda uzun uzadıya tatmin olmayışı, bundandır istediği olduğu anda geçiveren hevesi... İnsan hep Allah’ı arıyor. Bazen farkında, bazen değil; bazen umutla, bazen karamsarlıkla, umarsızca... İnsan hep Allah’ı arıyor. Bazen koşarcasına, bazen düşe kalka, bazen sürüne sürene... İnsan hep Allah’ı arıyor. Bazen hiçbir kapıyı çalmadan, bazen istese de tutunacak dal bulamadan... İnsan hep Allah’ı arıyor ama en çok aradığı hazzı bulamadığı, hayattan tad alamadığı zamanlarda farkına varıyor. Gönlünün en çok daraldığı, yükünün en çok ağırl...