Birkaç Hoş Sadâ

Ellerini tutsam, başımı bağrına yaslasam, gözyaşlarımı saklasam, ağlasam... Ama kapatsam gözlerimi, yine bakamasam... Çocuk ey! Kurşun bakışlı çocuk! Gözlerin kâbus... Bakamam. Kaç çocuk var senin gibi? Şimdi sıra kime geldi?  Daha kaç eksileceğiz? Kimleri kimleri ölümlere göndereceğiz? Çocuk ey!  Omzumuza yüktür suskunluğun...  Yakar canımızı o küskün duruşun. Bir kahır bize o sessiz çığlıkların. Bakma sen, biz yine duymazdan gelsek de... Damarlarımızda bir öfke kopuyor, az sonra geçip gitse de. Bakma, yine sahici bir öfkeyle öfkelenemesek de... Biz de bu düzenin mültecileriyiz. Biz de bu dünyanın vicdanının yoksullarıyız, -belki de yoksunlarıyız-.  Kaçıp gidemediğimiz kadar korkuluyuz ve henüz ölemediğimizden yaşıyoruz. Oysa sana kurşun sıkanların dünyasından olmak istemiyoruz ve ölmelerinize engel olamayan bir hikâyeyle anılmak istemiyoruz. Sana koşan kurşunu görsek önüne atılırdık çoğumuz, inan.  Çocuk ey!  Oyunların, oyuncakların nasıl kanlandı?  ...

Herkes değil, kimse anlamaz belki de bizi… Biz herkes gibi değiliz ki! İtiraf ediyorum bak, itirafa da itiraza da cesaretim var benim. Allah için susmaya da konuşmaya da cesaretim var. Muhalifim ben. Düzene muhalifim. Sisteme muhalifim. Gücün elinde olduğu iddia edilenlere muhalifim. Dünyalık korkular uğruna onların kurallarına uymam ben asla! Korkup değerlerimi de davamı da satmam ben asla!  .. . Hep koşuyorum, sonra düşecek gibi oluyorum. Bir bakıyorum tutunabileceğim hiçbir şey yok. Takatim tükeniyor, gücüm yetmiyor. Yoruluyorum, kırılıyorum, bunalıyorum. Kaldıramıyorum bazen... ‘Güç onların elinde...’ diye öğretseler de ben kabullenemiyorum. Güç Allah’ın elinde değil miydi? Güç Allah'ın değil mi? Ben şeksiz şüphesiz inanıyorum... Ve biliyorum, biz Allah'ın dinine yardım edersek O da bize yardım edecek. Rabbimiz bize kurtuluş yolunu gösterecek. Güneş bir gün bizim için doğacak; günlerimize umut dolacak ve aydınlığına kavuşacak hayallerimiz. İçten tebessümlerle gülen g...

Yüzümü O’na dönüyorum; yönümü O’na, gönlümü O’na... Teslim oluyorum âlemlerin Rabbine ve yola koyuluyorum; İslam’la ıslâh olma, İslâm’la ahlaklanma adına İslâm’la zaferler alma, İslam’la zilletten kurtulma adına... Yola koyuluyorum; yoğunluğumla, yorgunluğumla varımla, yoğumla sevdamla, coşkumla kanımla, canımla kıyamımla, rükûumla gözyaşımla, korkumla derdimle, öfkemle... Yola koyuluyorum; bahtımda cenneti bulana dek, melekler ordusuyla selamlaşana dek... Arz ediyorum!   Bu yolda bedel de var beden de...   Arz ediyorum! Umudum baki. İmanım kavi. İnancım diri. Heyecanım dipdiri. Andolsun! Ölünce ölümsüz olmak üzere yola koyuldum ben...

Yürüdüğüm bütün yolları O’nun gibi, O’nun emrettiği gibi yürümek istiyorum. Hicretim O’nun gibi olsun, O’nun arkasında şehirler değiştireyim; O’nun önderliğiyle yol alayım istiyorum. Ve asıl vatanıma vardığımda O’na yakın olayım istiyorum. O’nun gibi susmak, O’nun gibi susmamak... O’nun gibi konuşmak, O’nunla konuşmak; O’na “Anam babam sana feda olsun ey Allah’ın Rasülü!” demek; varımı yoğumu he r şeyimi O’nun yoluna feda etmek istiyorum. O’nunla kıyamda olmak, O’nunla rükuda durmak, O’nunla secdeye varmak istiyorum. O’nunla dirilmek, O’nunla diriltmek istiyorum. Gözümü O’nunla açmak, gönlümü O’na açmak ve gönülleri de O’na açmak istiyorum. Namazda arkasında bir Hatice, nübüvvetine şahid bir Fatıma, davasına şehid bir Sümeyye, Uhud’da O’nun yanında bir Nesibe olmak istiyorum. Bedir’lerde de fetihlerde de gelecek melekleri O’nunla beklemek; O’nunla gelen zaferlerde, secdelerde O’nunla şükürler etmek istiyorum. Mekke’sinde muhacir, Medine’sinde ensar olmak istiyorum. Kaybettiğim...