Birkaç Hoş Sadâ

Kalemini kılıç bil, kelâmını cihat! Yazacaksan kalemle yazmayı öğreten hatırına yaz! Yazacaksan kalemle yazmayı öğretene şükürle yaz! ... Sen’li bir sevdam var Rabbim benim; Sen’den bildiğim ve bu yüzden sahiplendiğim bir davam var... Sevdamı hiçe sayanlara savaş açacağım ve savaşacağım davasını satanlarla! Şahit ol Rabbim! “Eskiden biz de sizin gibiydik”lere inat, “Gençken ben de öyle derdim” diyenlere inat ve kınayıcının kınamasına aldırmaksızın yaşamanın gayretine düşmeyeceğim ben! Şahit ol Rabbim! İnancım için dik duracağım! En çok inancımla dik olacağım! Dünyadan geçerken ayağıma takılacak hiçbir şeyi benimsemeyeceğim ve kabullenmeyeceğim. ‘Diploma’ya 'tahsil' demeyeceğim, kravatı şaha kaldırmayacağım ve yüceltmeyeceğim asla şanı, şöhreti, parayı, makamı, koltuğu… Şahit ol Rabbim! Meseleyi basite indirgeyenlere inat; bu çağın imkânlarını reddetmeden öteleri yaşayacak olma iddiasında olanlara inat, dünya benim için sadece 'cennete giden yol' olacak ve öyle kalacak…...

Eser kalmadı Rabbim! Eser kalmadı kemâle erdirdiğin dini ayakta tutacak müslümanlardan... Senin beytinde bile teslimiyetten, İslamiyet'ten eser kalmadı. Dünyanın kalbi bildiğimiz ve emrettiğin gibi her gün defalarca yüzümüzü döndüğümüz Kâbe, İbrahim'in oğlu ile yükselttiği o mütevazi Kâbe değil artık... Eser kalmadı İbrahim'den, Hacer'den, İsmail’den...  Ashabın ayak izleri yok artık beytinin diyarlarında Rabbim. Hilton Hotel var Ebu Bekir’in evinin yerinde ve koca koca binalar gölgeliyor Makam-ı İbrahim’i de… Çağrın tüm dünyaya ulaşıyor ama bu kadar kıyam eden, rükû ve secde eden bir araya gelip de bir İbrahim olamıyor Rabbim. Senin davetinle senin mekânına gelen milyonlar, ne bıçağı eline alabilir ne de bıçağın altına yatabilir. Ebabillerden yana da ümidimiz yok artık, tembelliğimizi bildiğimizden... Peygamberi görmüş toprakların şimdiki liderleri Amerika'dan yana oynuyorlar oyunu ve biz hep kaybediyoruz. 21 taş da yetmiyor artık bu kadar şeytanı taşlamaya… Ve ko...

Ve hak etmediğimiz bir bayram daha… Öyle ki, Şam’a seslenip bayramını kutlayacak olsak çığlıklardan, ağlayan çocuk seslerinden, kurşun seslerinden, bomba seslerinden duyulmayacak sesimiz... “Bayramın Mûbarek olsun ey Kudüs!” desek ardından bir de “Hakkını helal et ey Kudüs!”lü bir cümle kurmamız gerekecek…  Yüzümüzü bir Mekke’ye bir de Afrika’ya dönecek olsak Kâbe’nin 700 kilo ipekli, 120 kilo alt ın iplikli yeni örtüsüne takılacak gözlerimiz; utanacağız, susup konuşamayacağız, yutkunacağız. Biz bayram derken Rabbine kavuştu örtüsünden vazgeçmesi istenen ama vazgeçmeyen Filistinli kardeşimiz… Bizimkisi bayramsa onunkisi neydi? Kurban; teslimiyet bayramı… Biz miyiz teslim olan, o mu? Affet Rabbim! Bu bayram da fethedemedik Kâbe’yi… Bu bayram da zaferi müjdeleyemedik Suriye için… Bu bayram da Mescid-i Aksa bizim değil; yine esaret altında çevresini bizim için mubarek kıldığın topraklardaki kutlu beyt… Yetişemedik Rabbim! Bu bayram da yetemedik ümmetin yetimlerine… Yine bayram bilmeye...

“Eğer babalarınız, oğullarınız, kardeşleriniz, eşleriniz, hısım ve akrabanız, kazandığınız mallar, kesada uğramasından korktuğunuz ticaret, hoşlandığınız meskenler size Allah'tan, Peygamber'inden ve Allah yolunda cihad etmekten daha sevimli ise, artık Allah emrini yerine getirinceye kadar bekleyiniz. Allah, fâsıklar topluluğunu doğru yola erdirmez.” Tevbe/24 Bir yanda; babalarımız, oğullarımız, k ardeşlerimiz, eşlerimiz, hısım ve akrabamız, kazandığımız mallar, kesada uğramasından korktuğumuz ticaret, hoşlandığımız meskenler… ; dünyamızın merkezine koyduğumuz, gönlümüzü açtığımız, sevdiğimiz, düşlediğimiz, hedeflediğimiz ne varsa hepsi… Diğer yanda; Allah, Peygamberi ve Allah yolunda cihad etmek… Ve biz Allah’ın tarafını seçiyoruz, adına ‘imân’ deniyor. “Müminler ancak, Allah anıldığı zaman yürekleri titreyen, kendilerine Allah'ın âyetleri okunduğunda imanlarını artıran ve yalnız Rablerine dayanıp güvenen kimselerdir.” Enfal/2 “Onlar ki, Allah anıldığında kalpleri ürperir.”...