Ana içeriğe atla

Öğütler XXIV



Oğlum…
En masum, en tahir, en saf, tek günahsız, cennete en yakın yanım.
Dünyaya rağmen, bunca kötülüğe rağmen tertemiz bir iyi olarak gönderildin; bize emanet olarak, koruyalım diye…
Daha da ötesi, bunca kötülüğe rağmen öyle tertemiz, öyle masum, öyle saf gönderildin ki ibret alalım, sende görelim, senden öğrenelim diye…
Bembeyaz bir sayfa ve melek saflığında bir masumiyetle…
Rab’den gelmiş cennet kokulu bir hediye olarak…
En güzelden gelmiş en özel hediye olarak...
İyi hasletlerinin tümünü yitirmiş, fıtratından fersah fersah uzaklaşmış bu dünya hep korkutur beni.
Maruz kaldığın en ufak bir kötü/lük ile bile içim içimi yer.
Gözüm gibi baksam da, gözümden bile sakınsam da;
O'nun yardımından gayrı gücümün yetmeyeceğinin farkında olarak, dua dua koruma dilerim Allah'tan.
Gözlerin haramlara değmesin diye,
kulakların yanlışları duymasın diye,
kalbin de zihnin de kirlenmesin diye,
zeval gelmesin kalbine diye,
her zaman tertemiz/tahir kal diye dualar ederim.
Tertemiz kal ki…
Gerektiğinde her şeyi ardında bırakıp mağaraya sığınan yedi uyuyandan biri olabil.
Puta tapmanın itibar gördüğü bir toplumda bile gözünü kırpmadan putları kıran İbrahim olabil.
Allah’ın her emrine karşı tereddütsüz teslimiyetle İsmail olabil.
Kilitli kapıların ardında, türlü türlü şer(lile)re rağmen bile hayâ timsali olmuş, tertemiz kalmış Yusuf olabil.
Helak olmuş Sodom’dan bile sağ çıkan Lut olabil.
Her zaman ‘Allah’a iman eden’, her yerde ‘Allah’ı hatırlatan’, herkesi ‘Allah’a çağıran’ genç olabil.

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Öğütler XXIX

  Sevgili oğlum, Henüz küçücükken sen, her şeyini ben yapayım isterdim. Seni kimseye bırakmayayım, her halini ben göreyim, ben hep yanında olayım... Ben koruyayım, ben kollayayım... Ben yeteyim, ben yetişeyim, ben yetiştireyim… Sana dair hiçbir anı kaçırmayayım. Düşününce, ‘oyuncağını uyurken bile yanından ayırmak istemeyen çocuk gibi’ belki. Sonra büyüdüm. Seninle büyüdüm ben de… Ve şimdi kız kardeşin büyüyor. Sen yürümeyi öğrenirken ben bırakmayı, sen konuşmayı öğrenirken ben susmayı, sen kendini bulurken ben yavaşça seni serbest bırakmayı öğrendim. Ve şimdi; ‘ben olmasam da yanınızda güzel insanlar olsun’ yanınızda istiyorum. Ben yanınızda olmasam da güvende olun. Ben kimim ki? Bazen ben yanınızda olsam bile koruyamam ki... Sevgili oğlum, çiçek kızım, Ben toprak olsam, siz güzel çiçeklerim; zamanla havaya, ışığa, gökyüzüne yöneleceksiniz. Topraktan bağımsız büyüyeceksiniz, yalnızca kökünüz kalacak bende. Ben bir koza olsam, siz mucize bir tırtıl; benden çıkıp kanatlanıp u...

Bahçemde Çiçekler Açtı

  Bahçemde çiçekler açtı, yüreğime bahar geldi. İçim renklendi, gönlüm şenlendi. Gözlerim yeşerdi, kalbim tazelendi. Yumuşadım, anladım, öğrendim. Büyütmedim büyüdüm. Benim istediğim zaman benim istediğim şekilde açmadı. Rabbimin istediği zaman, Rabbimin istediği şekilde, onun istediği renkte, onun istediği şekilde… Bahçemde iki çiçek açtı. Yerini sevdi mi? Işığı iyi mi? Toprağı ne zaman değişecek? Hangi gübre verilecek? Hep tedirgindim… Hassasiyetle sakındım börtüden böcekten. Rüzgârdan korudum, ayazda kalmasın diye ya örttüm ya örtü oldum kimi zaman. Güneşte kalmasın diye ya gölge buldum ya da gölge oldum. Güneşin, ışığın, suyun bile fazlasından sakındım. Nice kez korktum soldurursam diye… Bakımıyla, çapasıyla, budamasıyla yorulduğum da çok oldu. Üstüm başım toprağa bulandı, kirlendi de çoğu zaman. Kimi zaman belimi de büktü, ağrıttı. Kimi zaman kimi dalı, kimi yaprağı ellerime kopuverdi de nasıl içim gitti, zor dayandım.  Bazen çok suladım, bazen susuz bıraktım. Oysaki kend...

Dava Kardeşliği

Yan yana, sırt sırta, omuz omuza, dua duaya... Yürek yüreğe... Sen, ben yok! ‘Biz’ varız ve ‘dava’mız... Ve yol gösteren sevdamız... Biriz, beraberiz! Kardeşiz! Kan bağıyla değilse de gönül bağıyla... Bazen sevinçle, bazen kederle... Bazen umutla, bazen hüsranla... ‘Daha iyisi’, ‘en iyisi’ telaşıyla... Söz verdik! Vicdan rahatlatmaya değil samimiyetle yaşamaya... Sözleştik! Ucundan tutarak değil; adanarak, adayarak... Mevzu derin, menzil uzak, vakit dar, azık az... Vakit dar! Zaman kaçmasın, durduralım. Yıllar geçmesin, yakalayalım. Gülmelerle, eğlenmelerle, hatta sevmelerle oyalanmayalım. Havadan sudan konuşmayalım. Ne kalacak hepsinden geriye? Ne kalır bizden geriye? Seherler uyumak için değil, kalkalım. Gündüzler yetmiyorsa geceleri yaşayalım. Yaşayalım; yaşamaksa en uzununa talip olalım daha çok salih amel için, daha salih ameller biriktirmek için... Ve ölümse de en yiğitçesine, en şehitçesine hem de tereddütsüz talip olalım hiç ölmemek için... Randevu defterimiz hep dolu olsun....