Öğütler XIV

Sana nutuklar çekecekler oğlum. ‘Olması gereken bu’ diyecekler. Saatlerce konuşacaklar; seminerlerde, konferanslarda, sempozyumlarda; anlatacaklar… Söylediklerini çoğu zaman kendisi de yapamayanlar, sana “yap!” diye gösterecekler... Sıra sıra dağlar dizecekler önüne. Kaf dağları yükseltecekler menzilinde. Kitaplar yazacaklar cilt cilt; çarşaf çarşaf sayfalar… Senden ‘her şeyin en iyisi’nin istendiğini, beklendiğini söyleyecekler… Yapamam sanıp korkma, taşıyamam sanıp vazgeçme oğlum. An, gün, gençlik, ömür, her türlü heves, her türlü moda… Her şey geçer. Sen Allah’ın kimseye gücünün yettiğinden gayrısını yüklemeyeceğini bil yeter. Sen Allah’ı razı etmeye bak yeter. ‘Her şeyin en iyisi’ olmak değil; yaptığın her ne ise onun en iyisini yapma gayreti olsun hedefin. Senden beklenen ellerini semaya yüreğinle açabilmen. Bir seccadeyi yüreğinle serebilmen/sevebilmen; secdelere yüreğinle kapanabilmen… Önüne koyulan bir rahleye gönlünü koyabilmen... Rekatlarca namaz kılmak değil; bir seher vaktinde seccadene sarılabilmek, kısacık. Sayfalarca Kuran okumak değil; gönülden itaatle iki satırı kuşanabilmek. Tesbihlerce mırıldanmak değil; imanla bir tehlil, içten bir tekbir, samimi bir tahmid, nasuh bir istiğfar… Dünyalık hedeflerde de hırs ve şöhret değil, azim ve sebat dilemen… Ve her türlü ilme de besmeleyle niyetlenmen, Allah için bilmen… Her şeyi bilmen, çokça ilme sahip olman da değil, ne kadarsa bilip öğrendiğin onunla amel etmen. Tüm mesele Firavun'a karşı Musa, Musa'nın yanında Harun olabilmen... Senden beklenen dosdoğru yolda dosdoğru yürümek oğlum. Tüm mesele kalbini temiz, niyetini sahih, adımlarını sağlam tutabilmen... Sabra ve duaya devam etmen, istikrarla ve samimiyetle yürümen… Sen dosdoğru olma gayretinde olduğun sürece, “emrolunduğun gibi dosdoğru ol” emrini veren sana yollar açar. Sen müsteslim olduğun sürece, teslim olduğun seni Aziz kılar, âlemlere imam yapar. Sen ahirinin derdinde ve gayretinde olduğun sürece, dünyanın sahibi dünyaları serer önüne.