Öğütler I

Dünya insanların bildikleriyle amel etmedikleri bir yer oğlum... İnandıkları gibi yaşamadıkları, söylediklerini yapmadıkları bir yer… Dürüstlüğün ve emniyetin kalmadığı bir yer dünya… Buralarda dil, ne yazık ki, her zaman kalbin tercümanı olmaz oğlum. Bize düşen kalbimizi de dilimizi de korumak buralardan ve kalplerin de dillerin de tertemiz olduğu yere sağ salim varmak... 

Yolumuza nice taşlar çıksa da, ayağımıza dikenler batsa da, kimileri kalbimizi ziyan da etse, belki yolu da şaşırsak bazen, kalbinin tertemizliğini rota edin. Bir vav misali o secde halini unutmadan, acziyet günlerini hatırından çıkarmadan, çocukluk saflığını kaybetmeden yürü, var sen menzile! Bize düşen elimizden de dilimizden de bütün insanların emin ve emniyette olmasıdır unutma.

Korkarım, dünyadan ben de beri değilim oğlum… Biliyorum kitaplarda yazan gibi olmayacak her şey, her zaman doğru olanı yapamayacağım, belki sana dair nice pişmanlıklar da yaşayacağım, ama dünyalık güzellikler uğruna menzili şaşırmayacağım. Göz yummayacağım kitabımızda olmayan hiçbir şeye. Elimi geri çekmeyeceğim; dilimi, hiç olmazsa kalbimi susturmayacağım. Biliyorum her ihtiyacına yetişemeyeceğim ben ama isterim ki kimi zaman sen bana İbrahim ol, kimi zaman ben sana… Kimi zaman sen İsmail ol, ben Hacer. Biz hep Nuh’un kurtuluş gemisine binenlerden olalım. Biz hep Muhammedi olalım, dünyaya rağmen, dünyanın üstümüze üstümüze gelen isine pasına rağmen, üstümüze üstümüze sıçrayan kirine rağmen... Her şeye rağmen…

Dünya insanların ölümlerden bile ders almadıkları bir yer oğlum... Kimsecikler farkında değil gidenlerin ibret, gelenlerin ise emanet olduğunun. Kimsecikler farkında değil, dünyaya çocuk getiren herkes yalnızca bir aracı, emanetçi… Ve dünyaya gelen herkes gaybdan bir haber gibi, ötelerden bir haber gibi gelir oğlum. Bir mucizeyi haykıra haykıra gelir, “Allahuekber!”, “Allahuekber!” diye diye Hakk’ın azametini haykırırcasına gelir…

Gelişin hikmet, gelişin ibret… Gelişin bir haykırış, duyayım isterim. Gelişinle uyanış, diriliş olasın; uyanayım, dirileyim isterim. Elimde emanetlerle kaldığım yerden devam etmeye çalışırken hayata, elif gibi doğrulayım, eliften başlayıp her şeyi en başından birlikte, tekrar yazalım hayat defterimize isterim.