Ana içeriğe atla

Dağıtın o Allah için toplanmış muazzam kalabalıkları!

nice azlar çoklara galip geldi ile ilgili görsel sonucu

Dağıtın o Allah için toplanmış muazzam kalabalıkları!
Herkesin içine dönmeye, muhasebe yapmaya, derlenip toparlanmaya ihtiyacı var.
Kul olduğumuzu, yalnızca emre amade olduğumuzu hissetmeye ihtiyacımız var.
Biraz yalnızlığa, bir seccadeye ve biraz gözyaşına ihtiyacı var hepimizin.
Belki yalnızca biraz Kur’an okumaya, bir tövbe-i nasuha, belki okşayacak bir yetim başıyla kalbimizi yumuşatmaya, ağlamaya, ağlamaya, ağlamaya ve anlamaya ihtiyacımız var.
Yaşanan ne varsa hepsini unutmaya, olup biten ne varsa hepsine gözlerimizi yummaya ihtiyacımız var.
Biraz sakinleşmeye, bir durup düşünmeye, yeniden besmele çekmeye ve sağlam adımlarla yeniden yola çıkmaya ihtiyacı var hepimizin.


Dağıtın o Allah için toplanmış muazzam kalabalıkları!
Dert olmayıp dert alabileceklere, başkasının derdiyle dertlenebileceklere ihtiyacımız var.
Bir salih dostla dertleşmeye, birbirimizi uyarmaya ve uyandırmaya ihtiyacı var hepimizin.
Birbirini teşvik edenlere, birbirine yardım edenlere, birbiriyle dostluk edenlere, nasihatleşenlere ihtiyacımız var.


Dağıtın o Allah için toplanmış muazzam kalabalıkları!
İnsanlığını ve Müslümanlığını diriltip insanlığı diriltmek üzere toplananlara ihtiyacımız var.
Önce örnekliğini sonra önderliğini kuşananlara ihtiyacımız var.
Kur’an’ın edebiyatını yapanlara değil zikrini yaşayıp yaşatanlara ihtiyacımız var.
Takım elbisesinden, kravatından, koltuğundan, o büyük(!) meselelerinden, esaslı(!) gündemlerinden sıyrılıp yola çıkabilenlere ihtiyacımız var.
Yeri geldiğinde İbrahim misali bıçağı tereddütsüz eline alabileceklere, yeri geldiğinde İsmail olup gözlerini şikâyetsiz yumabileceklere ihtiyacımız var.


Dağıtın Allah için toplanmış o muazzam kalabalıkları!
Kalabalıklara değil; Allah'ın izni ile çoklara galip gelen nice az topluluklardan olmaya ihtiyacımız var.


*** “Nice az topluluklar, Allah'ın izniyle nice kalabalık topluluklara galip gelmişlerdir. Allah sabredenlerle beraberdir.” Bakara-249 ***



Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Öğütler XXIX

  Sevgili oğlum, Henüz küçücükken sen, her şeyini ben yapayım isterdim. Seni kimseye bırakmayayım, her halini ben göreyim, ben hep yanında olayım... Ben koruyayım, ben kollayayım... Ben yeteyim, ben yetişeyim, ben yetiştireyim… Sana dair hiçbir anı kaçırmayayım. Düşününce, ‘oyuncağını uyurken bile yanından ayırmak istemeyen çocuk gibi’ belki. Sonra büyüdüm. Seninle büyüdüm ben de… Ve şimdi kız kardeşin büyüyor. Sen yürümeyi öğrenirken ben bırakmayı, sen konuşmayı öğrenirken ben susmayı, sen kendini bulurken ben yavaşça seni serbest bırakmayı öğrendim. Ve şimdi; ‘ben olmasam da yanınızda güzel insanlar olsun’ yanınızda istiyorum. Ben yanınızda olmasam da güvende olun. Ben kimim ki? Bazen ben yanınızda olsam bile koruyamam ki... Sevgili oğlum, çiçek kızım, Ben toprak olsam, siz güzel çiçeklerim; zamanla havaya, ışığa, gökyüzüne yöneleceksiniz. Topraktan bağımsız büyüyeceksiniz, yalnızca kökünüz kalacak bende. Ben bir koza olsam, siz mucize bir tırtıl; benden çıkıp kanatlanıp u...

Bahçemde Çiçekler Açtı

  Bahçemde çiçekler açtı, yüreğime bahar geldi. İçim renklendi, gönlüm şenlendi. Gözlerim yeşerdi, kalbim tazelendi. Yumuşadım, anladım, öğrendim. Büyütmedim büyüdüm. Benim istediğim zaman benim istediğim şekilde açmadı. Rabbimin istediği zaman, Rabbimin istediği şekilde, onun istediği renkte, onun istediği şekilde… Bahçemde iki çiçek açtı. Yerini sevdi mi? Işığı iyi mi? Toprağı ne zaman değişecek? Hangi gübre verilecek? Hep tedirgindim… Hassasiyetle sakındım börtüden böcekten. Rüzgârdan korudum, ayazda kalmasın diye ya örttüm ya örtü oldum kimi zaman. Güneşte kalmasın diye ya gölge buldum ya da gölge oldum. Güneşin, ışığın, suyun bile fazlasından sakındım. Nice kez korktum soldurursam diye… Bakımıyla, çapasıyla, budamasıyla yorulduğum da çok oldu. Üstüm başım toprağa bulandı, kirlendi de çoğu zaman. Kimi zaman belimi de büktü, ağrıttı. Kimi zaman kimi dalı, kimi yaprağı ellerime kopuverdi de nasıl içim gitti, zor dayandım.  Bazen çok suladım, bazen susuz bıraktım. Oysaki kend...

Dava Kardeşliği

Yan yana, sırt sırta, omuz omuza, dua duaya... Yürek yüreğe... Sen, ben yok! ‘Biz’ varız ve ‘dava’mız... Ve yol gösteren sevdamız... Biriz, beraberiz! Kardeşiz! Kan bağıyla değilse de gönül bağıyla... Bazen sevinçle, bazen kederle... Bazen umutla, bazen hüsranla... ‘Daha iyisi’, ‘en iyisi’ telaşıyla... Söz verdik! Vicdan rahatlatmaya değil samimiyetle yaşamaya... Sözleştik! Ucundan tutarak değil; adanarak, adayarak... Mevzu derin, menzil uzak, vakit dar, azık az... Vakit dar! Zaman kaçmasın, durduralım. Yıllar geçmesin, yakalayalım. Gülmelerle, eğlenmelerle, hatta sevmelerle oyalanmayalım. Havadan sudan konuşmayalım. Ne kalacak hepsinden geriye? Ne kalır bizden geriye? Seherler uyumak için değil, kalkalım. Gündüzler yetmiyorsa geceleri yaşayalım. Yaşayalım; yaşamaksa en uzununa talip olalım daha çok salih amel için, daha salih ameller biriktirmek için... Ve ölümse de en yiğitçesine, en şehitçesine hem de tereddütsüz talip olalım hiç ölmemek için... Randevu defterimiz hep dolu olsun....