Birkaç Hoş Sadâ

Yan yana, sırt sırta, omuz omuza, dua duaya... Yürek yüreğe... Sen, ben yok! ‘Biz’ varız ve ‘dava’mız... Ve yol gösteren sevdamız... Biriz, beraberiz! Kardeşiz! Kan bağıyla değilse de gönül bağıyla... Bazen sevinçle, bazen kederle... Bazen umutla, bazen hüsranla... ‘Daha iyisi’, ‘en iyisi’ telaşıyla... Söz verdik! Vicdan rahatlatmaya değil samimiyetle yaşamaya... Sözleştik! Ucundan tutarak değil; adanarak, adayarak... Mevzu derin, menzil uzak, vakit dar, azık az... Vakit dar! Zaman kaçmasın, durduralım. Yıllar geçmesin, yakalayalım. Gülmelerle, eğlenmelerle, hatta sevmelerle oyalanmayalım. Havadan sudan konuşmayalım. Ne kalacak hepsinden geriye? Ne kalır bizden geriye? Seherler uyumak için değil, kalkalım. Gündüzler yetmiyorsa geceleri yaşayalım. Yaşayalım; yaşamaksa en uzununa talip olalım daha çok salih amel için, daha salih ameller biriktirmek için... Ve ölümse de en yiğitçesine, en şehitçesine hem de tereddütsüz talip olalım hiç ölmemek için... Randevu defterimiz hep dolu olsun....

Dağıtın o Allah için toplanmış muazzam kalabalıkları! Herkesin içine dönmeye, muhasebe yapmaya, derlenip toparlanmaya ihtiyacı var. Kul olduğumuzu, yalnızca emre amade olduğumuzu hissetmeye ihtiyacımız var. Biraz yalnızlığa, bir seccadeye ve biraz gözyaşına ihtiyacı var hepimizin. Belki yalnızca biraz Kur’an okumaya, bir tövbe-i nasuha, belki okşayacak bir yetim başıyla kalbimizi yumuşatmaya, ağlamaya, ağlamaya, ağlamaya ve anlamaya ihtiyacımız var. Yaşanan ne varsa hepsini unutmaya, olup biten ne varsa hepsine gözlerimizi yummaya ihtiyacımız var. Biraz sakinleşmeye, bir durup düşünmeye, yeniden besmele çekmeye ve sağlam adımlarla yeniden yola çıkmaya ihtiyacı var hepimizin. Dağıtın o Allah için toplanmış muazzam kalabalıkları! Dert olmayıp dert alabileceklere, başkasının derdiyle dertlenebileceklere ihtiyacımız var. Bir salih dostla dertleşmeye, birbirimizi uyarmaya ve uyandırmaya ihtiyacı var hepimizin. Birbirini teşvik edenlere, birbirine yardım edenlere, birbiriyle...