Umutlara Tutunmak

...

Biriktirdiğim özgür düşlere saklıyorum sevdiğim çiçeklerle rengârenk şekerleri ve çiçeklerden de şekerlerden de daha güzel o çocuk gülüşlerini. En güzel çocuklar biliyor sevmeyi de sevinmeyi de... Çocuklarla seviniyorum. Çocukları sevmeye tutunuyorum, ellerine tutunuyorum. En çok da çıplak ayaklı çocukların ellerinden tutuyorum düşlerimde... Bir çocuğun gülüşünde baharı buluyorum, bir diğerinde bayram ediyorum. İçimi ısıtıyor sevinçleri, tebessüm tebessüm gülen gözleri...

Kurduğum hayalleri büyütüyorum üzerlerine düşe düşe, nazlaya nazlaya. Hepsi en az dualarım kadar özgür, en az dualarım kadar güçlü... Hiçbir çocuk irkilmiyor bile uykusunda, bombalar bölmüyor uykuları. Kimseler vurulmuyor, enkazlarda kalmıyor kimsecikler. Yalnızca mutluluktan gözyaşları da... İçimde taşıyorum çocukların hedef olduğu bütün savaşları. Yüreğime sığdırıveriyorum hepsini; kimsecikler görmesin, bilmesin, hissetmesin diye...

Dua dua yapıştırmak istiyorum kırılan bütün kalpleri. Kimsenin ahını kimseye yük etmeden. Küskün gönül, kırgın kalp kalmasın diye... Merhamet ekiyorum gönül tarlalarına; umut kırıntıları serpiştiriyorum...

Sığamıyorum hiçbir mekâna. Dünyaları kucaklayacak kadar merhamet alıyorum yanıma, insafa gelmeyen bütün vicdanları ateşe verecek kadar da cesaret... Coğrafyalar koşuyorum, gurbetlere kavuşuyorum, okşanmayan başları okşuyorum. Evsizlerle evsiz, yurtsuzlarla yurtsuz, sürülenlerle sürgünde, yola çıkanlarla hicrette... Dil bilmesem de yüreğimle konuşuyorum, zaten sığamıyorum kelimelere. Bir çift söz oluyor iki damla gözyaşım, en etkili cümlem de yürekten tebessümüm... Haykırışları duyuyorum. Ağlayanlara teselli oluyorum. Kalbimi titretiyor vicdanımın titreşimi. Ertelemiyorum sesini, sessize almıyorum. Ve bu sefer uzanıyor elim; bu sefer yetişiyor kolum. Sürçmeden ayağım, bütün “imdat!”lara yetişiyorum bu sefer... Mazlum maktullerle vuslatlar biriktiriyorum ötelerde. Tüm Yusufları çıkarıveriyorum kuyulardan. Mağara önlerine ağlar örüyorum örümceklerle. Yorulmuyorum asla, elinden hiç tutulmamış çocuklar aşkına...

Doğan her güneşle biraz daha büyüyor sevdam, her yağmurla biraz daha filizleniyor. Sonra... Yaşamak dediğin... Açgözlülüğüne şaşırıyorum umudumu bile kıskanan insanların. Vurdumduymazlığına şaşırıyorum bazılarının. Bazılarının da nefretine şaşıyorum. Kaçmıyorum yaşamaktan! Tam her şeyden vazgeçecekken, tam yılacakken, tam yitecekken, yüreğimde taşıdıklarıma bakıyorum; umutlarıma, umudumun hayallerine tutunuyorum, gördüğüm düşlere, çocukların gülüşlerine... Aşk ile yürüyenin vazgeçişi olmaz, yılgınlığı olmaz diyorum; umutlarıma tutunuyorum; umutlarıma vefam oluyor imanım. Elhamdulillah!