Ana içeriğe atla

ODTÜ'nün bizcesi...

Fotoğraf açıklaması yok.

Bir başka okuduk biz bütün sloganları,

bir başka kurduk kurulan o cümleleri…
Onların kurdukları cümleleri devirdik de kurduk biz...
Devrim’in önünden her geçişimizde ‘bir başka devrim’ düşleyenlerdik…
“Bizler dünyayı değiştirebiliriz!”in umudu bir başkaydı bizde. 
Umduğumuz adaletti, umduğumuz merhametti ve umudumuz Allah’tı bizim.
Vaadi Allah’tan bilip, güvenceyi Allah’ın kitabında bulanlardık.
Düzene duyulan her öfkede gözleri parlayanlardık
ve kurulacak yeni düzenin ve kurulabilecek en iyi düzenin formülünü en iyi bilenlerdik biz.
Tarafımız Hakkaniyetti bizim. Adaletin savunucuları, dürüstlüğün temsilcileriydik bizler…
Hakkın, haklının tarafında olan ve mazlumun elini en sıkı tutan bizdik.
Sermayeye, piyasaya köle olmayanlar ve dünyayı ayağına bağ yapmayanlardık.
Dünyaya, malına, mülküne kıymet vermeyenler ama emeğin de ekmeğin de kıymetini bilenlerdik.
Kardeşliğin tanımını sınırsızlıkla, hudutsuzlukla yapanlar ve kardeşliği hayat düsturu edinenlerdik biz.
Barışın da en iyi tarifi bizdeydi
ve savaş nedir bilmezdik biz haksızlığı, zulmü, sömürüyü görmeseydik; savaşımız haksızlıklaydı, zulümleydi, sömürüyleydi bizim…
En iyi direnişler ve en iyi dirilişler bizdeydi.
En iyi meydan okuyanlar bizdik.
Ve gerektiğinde meydanlar en iyi bizimle dolardı.
Biz bir uyansak, bütün uyuyanlar uyanacaktı
ve biz bir kalksak kıyâma, ayağa kalkacaktı dünya…

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Öğütler XXIX

  Sevgili oğlum, Henüz küçücükken sen, her şeyini ben yapayım isterdim. Seni kimseye bırakmayayım, her halini ben göreyim, ben hep yanında olayım... Ben koruyayım, ben kollayayım... Ben yeteyim, ben yetişeyim, ben yetiştireyim… Sana dair hiçbir anı kaçırmayayım. Düşününce, ‘oyuncağını uyurken bile yanından ayırmak istemeyen çocuk gibi’ belki. Sonra büyüdüm. Seninle büyüdüm ben de… Ve şimdi kız kardeşin büyüyor. Sen yürümeyi öğrenirken ben bırakmayı, sen konuşmayı öğrenirken ben susmayı, sen kendini bulurken ben yavaşça seni serbest bırakmayı öğrendim. Ve şimdi; ‘ben olmasam da yanınızda güzel insanlar olsun’ yanınızda istiyorum. Ben yanınızda olmasam da güvende olun. Ben kimim ki? Bazen ben yanınızda olsam bile koruyamam ki... Sevgili oğlum, çiçek kızım, Ben toprak olsam, siz güzel çiçeklerim; zamanla havaya, ışığa, gökyüzüne yöneleceksiniz. Topraktan bağımsız büyüyeceksiniz, yalnızca kökünüz kalacak bende. Ben bir koza olsam, siz mucize bir tırtıl; benden çıkıp kanatlanıp u...

Bahçemde Çiçekler Açtı

  Bahçemde çiçekler açtı, yüreğime bahar geldi. İçim renklendi, gönlüm şenlendi. Gözlerim yeşerdi, kalbim tazelendi. Yumuşadım, anladım, öğrendim. Büyütmedim büyüdüm. Benim istediğim zaman benim istediğim şekilde açmadı. Rabbimin istediği zaman, Rabbimin istediği şekilde, onun istediği renkte, onun istediği şekilde… Bahçemde iki çiçek açtı. Yerini sevdi mi? Işığı iyi mi? Toprağı ne zaman değişecek? Hangi gübre verilecek? Hep tedirgindim… Hassasiyetle sakındım börtüden böcekten. Rüzgârdan korudum, ayazda kalmasın diye ya örttüm ya örtü oldum kimi zaman. Güneşte kalmasın diye ya gölge buldum ya da gölge oldum. Güneşin, ışığın, suyun bile fazlasından sakındım. Nice kez korktum soldurursam diye… Bakımıyla, çapasıyla, budamasıyla yorulduğum da çok oldu. Üstüm başım toprağa bulandı, kirlendi de çoğu zaman. Kimi zaman belimi de büktü, ağrıttı. Kimi zaman kimi dalı, kimi yaprağı ellerime kopuverdi de nasıl içim gitti, zor dayandım.  Bazen çok suladım, bazen susuz bıraktım. Oysaki kend...

Dava Kardeşliği

Yan yana, sırt sırta, omuz omuza, dua duaya... Yürek yüreğe... Sen, ben yok! ‘Biz’ varız ve ‘dava’mız... Ve yol gösteren sevdamız... Biriz, beraberiz! Kardeşiz! Kan bağıyla değilse de gönül bağıyla... Bazen sevinçle, bazen kederle... Bazen umutla, bazen hüsranla... ‘Daha iyisi’, ‘en iyisi’ telaşıyla... Söz verdik! Vicdan rahatlatmaya değil samimiyetle yaşamaya... Sözleştik! Ucundan tutarak değil; adanarak, adayarak... Mevzu derin, menzil uzak, vakit dar, azık az... Vakit dar! Zaman kaçmasın, durduralım. Yıllar geçmesin, yakalayalım. Gülmelerle, eğlenmelerle, hatta sevmelerle oyalanmayalım. Havadan sudan konuşmayalım. Ne kalacak hepsinden geriye? Ne kalır bizden geriye? Seherler uyumak için değil, kalkalım. Gündüzler yetmiyorsa geceleri yaşayalım. Yaşayalım; yaşamaksa en uzununa talip olalım daha çok salih amel için, daha salih ameller biriktirmek için... Ve ölümse de en yiğitçesine, en şehitçesine hem de tereddütsüz talip olalım hiç ölmemek için... Randevu defterimiz hep dolu olsun....