Birkaç Hoş Sadâ

“ODTÜ Yıkılsın, yerine ÜNİVERSİTE yapılsın!” Üniversite… Nasıl bir üniversite mesela?  Özgürlüğün, serbestliğin rehavetiyle mücadelenin unutulduğu hatta belki hiç bilinmediği, yaşanmadığı üniversitelerden mi?  Ders seçimlerinde kıstasın hiç namaz saati, mescide uzaklık olmadığı bir üniversite mi? Yetişemeyeceğini anlayınca uygun gördüğü ilk yerde “Yeryüzü mesciddir; Allahu ekber!” deyip kıyama duran öğrencilerin hiç olmadığı bir üniversite mi? Ders aralarında koşa koşa mescide gitmek nedir hiç bilmemiş; mescidlerinin kıymeti hatta bazen varlığı bilinmeyen bir üniversite mi? Derste namaza çıkmak için kapıya yakın bir yere hiç oturulmamış bir üniversite mi? Ya da ‘arkadaşlarla nöbetleşe namaza çıkmak’ nedir bilinmemiş bir üniversite mi? Sayısının azlığından ‘temsil’ hükmünde görüldüğünün bilincinde olan başörtülüleri olmayan bir üniversite mi? En ufak bir dini konu geçince ‘uzman ilahiyatçı’ kimliği giydirildiği için her daim hazır-nazır, donanımlı olma yükümlülüğü hisseden ‘sın...

Daha iyi yaşamak dedikleri… Daha iyi standartlar, daha marka giyinmek; daha çok, daha lüks yemek-içmek… Bir tane daha, bir yenisi, bir üst model… Gariptir, hep eleştirdiğimiz kapitalist sistemin dünyasında ‘okullarla’ yer edindik biz. Neler olup bittiğinin farkına bile varamadan, okul sıralarında bulduk kendimizi. Zaten biz okula bile başlamadan planlanmıştı her şey; başarı öykülerimize dair hayal ler kurulmuştu; bölümümüz, mesleğimiz bile tamamdı belki, yolunda giderse her şey tamamdı. Kimse sormadı bize ama daha iyi yaşamamız içindi hepsi. Zaten sorsalar da öyle bir içindeydik ki sistemin, hiçbir alternatifimiz, verecek hiçbir cevabımız olmazdı. Okullar, dersler, ödevler, sınavlar, diplomalar... Başkalarının kararları, başkalarının doğruları… Çünkü bizim için ‘daha iyi yaşamak’… Biyoloji dersleriyle fizyolojisini incelediğimiz binlerce çeşit böceğin hepsi aynı oldu gerçek hayatımızda, hepsi sadece ‘böcek’ti. Bir bulut resmi çizmek istediğimizde ya ödevimiz oldu ya sınavımız; resim ...