Birkaç Hoş Sadâ

Kulum ben.  Gecenin en derininde de sesimi duyana kulum. Her an beni duyana... Hiç konuşmasam da duyana kulum. Sükûnetimi de duyana… Her dili bilen, herkesi duyan ve her sesi işiten;  içimin sesini de, kalbimin sesini de, sessizliğimin sesini de duyan Rabbe kulum.  Tek başımayken bile yalnız bırakmayan Rabbe kulum. Kulum ben.  Derdim kulluk benim. Varım yoğum kulluk... İşim gücüm kulluk...  Görmediklerimi gören, bilmediklerimi bilen Rabbe kulum.  Bildiklerimi de bilmediklerimi de bilene…  Bildiklerimi bildirene…  Bilmediklerimi ancak bildirirse bileceğime…  Kulum ben.  Yaptığım ne varsa kul olarak yaparım.  Her yerde ilk önce kulluğumu yoklarım, kulluğuma yakışan neyse onu yapmaya çabalarım.  Bazen gücüm yeter, bazen acziyetim önüme set çeker.  Bazen çok isterim, çok beklerim olmaz,  bazen bir bakarım hiç ummadığım bir rızık düşer payıma...  Bazen Rabbim lutfeder ikram eder, bazen sınar imtihan eder.  Kulum ...

  Sevgili kızım… Hayat hep bir mücadele hali… Daha rahme tutunmaya çalışan bir embriyo iken başlar mücadele. Hatta daha da öncelerde başlar. Dünya mücadeleler âlemi… Burada bizim mücadelemiz ise; dünyayı daha yaşanılır bir yer haline getirmeye… Allah'la bağımızı güçlendiren bir mücadele bu… Ne olursa olsun içimizdeki iyi hasletleri hiç yitirmeden, zalimleşmeden, zulmü durup seyretmeden, en azından bir yumruk sallayarak zalime doğru, en azından ıslanmış iki el açarak göğe doğru… Zulüm şiddetini ne kadar artırırsa artırsın, kötülük ne kadar yayılırsa yayılsın ya da biz ne kadar yorulursak yorulalım hiç vazgeçmeden… İyilikten ödün vermeden, kalbimizden taviz vermeden… Ve hiç alkış da beklemeden kızım, övgü beklemeden… Takdir ve dahi tasdik bile beklemeden… Dünyayı her şeyiyle dünya gibi yaşayarak… Yani bir yandan dünyanın halifesi gibi ama bir yandan da gitme günü yaklaşan, gitmeye hazırlanan bir misafiri gibi… Güzel kızım… Hayat hep bir mücadele hali… Mücadeleden hiç va...