Birkaç Hoş Sadâ

İtiraf edelim, ölen iyilerden de giden atlardan da haberimiz yok. Kardeşlerimizi vuruyorlar bir bir, kardeşlerimiz ölüyor; haberimiz yok. Ve haberimiz yok; Firavun zulmünden evlatlarını kurtarmaya çalışan anneler duasında Musalar var... Hem de belki şu an. Evet, tam da şimdi. Allah’tan başka kimsesi olmayan, son nefesine anlı şanlı şehadetler sığdıran yiğitler secdelerde duada. Ağlaya ağlaya Rabbinden yardım isteyen mazlum dualar kurşunlara diziliyor. Zalimler konuşuyor, kurşunlar koşuşuyor İslam diyarlarında. Kızıldeniz asa bekliyor. Tufanlar gemi. Yusuflar kervan. ... Tam da şimdi. Haberimiz yok. Cesetlere girmiş takım elbiseler koltuklarına kurulmuş. Sabah kahvaltı sonrası dağılan bir aile akşamı cennette etmiş. Helallik alamadan gitmiş oğullar, helal olsun diyemeden sus(turul)muş analar. Acılar kundaklara kadar sar(ıl)mış. Yaşından büyük tabutlara girmiş çocuklar. Gizli gizli ağlıyormuş babalar, hıçkırıklarını saklayamasa da... Bir kız da canına kıymış bir köşede; ‘onun ...

Bir kapıdan girdim ve uzun bir koridorda ilerliyorum; yer yer karanlık, yer yer aydınlık… Uzunca bir yol; yer yer tenha, kimin zaman tek başıma, yer yer kalabalık … Bilmediğim bir diyarda kaybolmuşum da sanki, bütün yollar bütün yolcular bana yabancı… Yürüyorum; bazen kapkaranlık dehlizlerde apaydınlık düşlerin hayaliyle… Bazense basit bir umuda tutunup... Kimi zaman koşar adım ilerliyorum kimi zaman tökezliyorum. Kimi ağır yükleri yüklendikçe daha da güçleniyor gibi bazen… Bazense zayıf bedenini bile taşıyamayan bir acizce. Zamanı durdursam durmuyor, aksın istesem akmıyor. Suskunluğum ses getirmiyor, sesim yetmiyor ama kelimelerim de bitmiyor. Bazen bağırmak istiyorum da yalnızca yutkunuyorum. Bazen bağırıyorum beyhude; yalnızca ben duyar gibi… Dünyanın gürültüsüne kulak verip içimin sesini bastırmaya çabalıyorum. Sayfalara sığmayacak hisleri, ne kadar anlatsam da anlaşılmayacak duyguları, kalemlerin yazamayacağı ahvalimi… Bütün yolların ve sonların, bütün darların ve inşirahlar...