Birkaç Hoş Sadâ

Sevgili oğlum, Herkesin elinden tutulacak bir çocuk yanı vardır muhakkak içinde. Düştüğü yerden kaldırılması gereken bir yönü vardır herkesin. Herkesin -kendince- silinmesi gereken gözyaşları vardır muhakkak bir yerlerde, burası dünya... Sevgili oğlum, Biraz da içimdeki çocuğun ellerinden tutmak senin ellerini tutmak… Hayata daha sıkı, daha da sıkı tutunmak… Aranan şifa, deva olacak merhemsin sanki sen; 'Şâfi' olanın gönderdiği… İçimde bir yerlerdeki silinmeyi bekleyen o yaşları silmek gibi de biraz ağladığında senin gözyaşlarını silmek… İçimdeki çocuğun gözlerine bakmak senin gözlerine bakmak… Bütün çocukların gözlerine bakmak çok güzel… Bütün o çocuk gözler ayrı ayrı güzel ve özel… Çocuk demek ‘masumiyet’ demek ya, ‘cennete yakınlık’ demek ya... Çocuk çocuk bakan/bakabilen bütün gözler çok güzel ve çok özel hatta. Ama en yakınımdaki, hep yakınımdaki; her baktığımda bulabildiğim, çoğu zaman da beni izlerken bulduğum o iki göz öyle kıymetli ki… ‘Biliyorum bir yerlerd...

Sevgili oğlum, Yarınları hep hayal ederek bekledim, umut ederek, dua ederek, gayret ederek… Koşarak, çalışarak, çabalayarak… Kimi zaman beklediğimi bulamasam da, umduğuma eremesem de hep bildim ki; “ İnsana çalıştığının karşılığı vardır. ” Ve hiç vazgeçmedim hayal etmekten bu yaşıma değin... Ne zaman duraksasam, ne zaman heyecanımı kaybetsem, ne zaman tökezlesem, ne zaman sıkıcı bir hale bürünse hallerim… Bir bakmışsın ki hayal etmeyi kesmişim yani umut etmeyi, yani gayret etmeyi… Sevgili oğlum, Hayal etmek de dua etmektir. Hayal etmek, O’na arz etmektir; O’ndan ummak, O’ndan beklemektir; Yaşama tutunmak, yarınları karşılamaktır… Hayal etmek beraberinde gayret etmeyi de getirir Ve dua etmeyi de getirir. Hayal etmek içimizi yeşertir; içimizdeki çocuğu yaşatır yani masum yanımızı… Hayal etmek; gökyüzüne baktırır; gün doğumunu bekletir, gün batımını izletir. Hep ve her şeyde O’nu hatırlatır. Hissettirir, düşündürür. Sordurur, cevap aratır. Geniştir yüreği de hayal ed...