Birkaç Hoş Sadâ

  Oğlum… Dünyaya erkenden gelmiş minicik halinle karnını doyuramadığından attığın çığlıkların, sonra canını yaktıkça canımı yakan gaz sancıların ve sonra neler olacağından bihaber olsan da boş damaklarına varan parmaklarına, ellerine eşlik eden gözyaşların… Sonrası büyüdükçe başka başka dertler… Büyüyorsun, büyüyorum, birlikte büyüyoruz. Büyüdükçe büyüyor imtihanların boyutu da, omuzlara yüklenen yükler de, beklentiler de… Birlikte öğreniyoruz, birlikte tecrübe ediyoruz oğlum… Belki henüz farkında bile değiliz karşılaşacağımız daha nice şeyin. Henüz yolun başında içimi acıtıyor acına dokunamamak, şifa olamamak, hiçbir şey yapamamak, gözyaşlarını durduramamak hissi. Her acıda, her sancıda acıların, çığlıkların işitileni senden, gayrısı içimde/n… Burası dünya oğlum, bu diyar böyle ya yar ya yara hep; yâr’a varana dek... Hemen büyüme oğlum, çocukluğunu yaşa; ama başka çocukların hakkını gasp etmeden… Benim kolumun en çok yetiştiği çocuk sensin diyedir üzerine titremem, e...