Birkaç Hoş Sadâ

Mısır’da başlayan ama Mısır’da bitmeyen, hiç bitmeyen hikâyenin benzerini bir daha kimse yazamadı, sen gittiğinden beri daha da kirlendi bu dünya üstad! Gençliğimiz, hayallerimiz, telaşelerimiz kirlendi. Mücadelemiz kirlendi. Anlamsız acılarımız ve gereksiz oyalanmalarımız alıkoydu bizi. Uykular sardı dört bir yanımızı. Değil geceleri, gündüzleri de uyur olduk biz... “Üstadım kızım öldü, davam değil.” diyen ihvana selam olsun. Söylesene, bizim davamız mı ölmüş üstad? Sen nasıl diri tuttun davanı? Sen mi tercih ettin konuşmayı değil de koşturmayı? Sen mi seçtin sloganları, platformları, bildirileri, eylemleri değil de hakiki mücadeleleri? Yürekten ettiğin duaların, içten secdelerin, samimiyeti teslimiyetin mi bilmediklerine galip geldi? Öylesine ağır yükler yüklenirken omuzlarına, yorulmadın mı sen hiç? O erken yaşında nereden aldın o azmi? Durup bir dinlenmedin mi hiç? Kaç kişi ile çıkmıştın yola? Kaç yaşındaydın? Kaç saatti senin günlerin? Bir haftanda kaç gün vardı sen...